მოუთმენლობა გულისა

არ მახსოვს ზუსტად რამდენი წლის წინ წავიკითხე ეს წიგნი , ალბათ 13-ის ვიქნებოდი ან 14-ის .ეს ის ასაკია როცა უბრალოდ გინდა რამე იკითხო და არ აქვს მნიშვნელობა. ამ წიგნს მამიდის საკმაოდ დიდ ბიბლიოთეკში წავაწყდი , სათაურმა პირველივე დანახვით მომხიბლა , მერე რამდენიმე კარგი შეფასებაც მოვისმინე ამ წიგნზე და ესღა იყო უბრალოდ მოვკალათებულიყავი და მშვიდად მეკითხა .. როცა კითხვა დავიწყე თავიდან დიდი ვერაფერი , არ მომწონდა , რამდენიმე გვერდსაც გავცდი და (ვისაც წაკითხული გაქვთ გემახსოვრებათ უხერხული მომენტი წვეულებაზე) ვეღარ ვწყდებოდი. ალბათ ორ ღამეში დავამთავრე , არ დამავიწყდება ამ წიგნის დასრულების მომენტი , ვიჯექი სავარძელში და რამდენიმე წუთიანი შოკი მქონდა ფინალზე , შოკი არა,უფრო დანაშაულის გრძნობა ,თითქოს მე გავაკეთე ეს ყველაფერი , თითქოს ჩემ გამო მოხდა რაც მოხდა 😭 ეს ემოცია დღემდე მომყვება და თუ ვინმე მკითხავს რა წიგნი წავიკითხოო ,აუცილებლად პირველ რიგში მე მათ ამ შესანიშნავ წიგნს ვურჩევ ❤ ვისაც არ გაქვთ წაკითხული აუცილებლად გაეცანით ❤ პ.ს წიგნის მიხედვით გადაღებულია ასევე ფილმიც,რომლის ლინკსაც ჩავაგდებ ;) https://www.youtube.com/watch?v=qIMVu52w3Wo


ფრაზები წიგნიდან :

🔺” არავითარი დანაშაული არ შეიძლება დავიწყებას იეცეს, ვიდრე მის გამო სინდისი გქენჯნის.”

🔺”ჯანმრთელებმა, ძლიერებმა, ამაყებმა, მხიარულებმა არ იციან სიყვარული- ან კი რაში სჭირდებათ იგი? სიყვარულს ისინი ქედმაღლურად და გულგრილად იღებენ, როგორც დამსახურებულ თაყვანისცემას, თითქოს სხვებს ევალებოდეთ მათი ტრფიალი . მათთვის სხვისი გრძნობა, თუნდაც ის სხვა მთელ თავის მეობას აქსოვდეს შიგ, უბრალო დანამატი, თმაში გარჭობილი სამკაულია, მკლავზე წამოცმული სამაჯურია და არა მთელი ცხოვრების აზრი და ბედნიერება.”

🔺” საკუთარი თავის გარდა ადამიანი ყველაფერს შეიძლება გაექცეს.”